KİTAP NO: 208
İSMİ: ÇOCUK VE ALLAH ( 1935-1939)
YAZARIN ADI: FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA
TARİH, YER :
OKUNDUĞU TARİH: 08.04.2003
YAYINEVİ: MİLLİYET YAYINLARI
KONU:
Bu Eller miydi
Bu eller miydi masallar arasından
Rüyalara uzattığım bu eller miydi
Arzu dolu, yaşamak dolu,
Bu eller miydi resimleri tutarken uyuyan
Bilyaların aydınlık dünyacıkları
Bu eller miydi hayatı o dünyaların
Altın bir oyun gibi eserdi
Altın tüylerinden mevsimin rüzgarı
Topraktan evler yapan bu eller miydi
Ki şimdi değmekte toprak olan evlere
El işi vazifelerinin önünde
Tırnaklarını yiyerek düşünmek neydi.
Kaybolmuş, o çizgilerden
Falcının saadet dedikleri
O köylü çakısının kestiği yer
Söğüt dallarından düdük yaparken
Bu eller miydi kesen mavi serçeyi
Birkaç damla kan ki zafer ve kahramanlık
Yorganın altına saklanarak,
Bu eller miydi sevmeyen geceyi.
Ayrılmış sevgili oyuncaklardan
Kırmış küçük şişelerini
Ve her şeyden ve her şeyden sonra
Bu eller miydi Allah’a açılan.
Nedamet, Allah, çocuk çok geçen kelimeler.
Mezarlıkları toprağı ısıtan ölüler?
Nedamet pişmanlık.
ABLAMLA Aramızda
Ablacığım, nerede o günler
Yeşil erik yerdik sadece
Dersleri çabuk bitirip
Tahrir ederdik her gece
Artık kemanını bazen çalıyorsun
Çocuklarından vakit kalmaz
Yazık amma itiraf edeceğim
Seni seviyorum daha az
